اين آزمايش بمنظور بررسي تحمل به شوري ارقام يونجه در محيط گلخانه انجام گرفت .آزمايش بصورت فاكتوريل با دو فاكتور رقم در 6 سطح (رنجر ، رهنا ني، همداني ، مائوپا، بمي ويزدي)وشوري در 6 سطح (شاهد ،3/0- ، 6/0-،9/0 -،1/1- و 3/1- مگا پاسكال)2 در قالب طرح كاملا تصادفي در چهار تكرار انجام گرفت . در اين آزمايش از محيط شن و آبياري بوسيلة محلول غذايي جانسون استفاده گرديد . شن لازم براي آزمايش ابتدا از غربال 2ميلي متري گذرانده شد و سپس بوسيلة فشار آب كاملا شسته شد . مجددا شنها با آب مقطر دوباره شسته شدند . دماي گلخانه در مدت آزمايش حدود 5 ± 25 درجه سانتي گراد ورطوبت نسبي در محدوده 80 تا 70% نوسان داشت.در پتانسيل 1/1- و 3/1- مگا پاسكال بوته ها در اثر غلظت بالاي نمك در محيط ريشه از بين رفتند .در اين آزمايش سطح برگ تحت تاثير رقم و پتانسيل آب محيط قرار گرفت به طوري كه اثر رقم وپتانسيل آب در كليه نمونه برداريها بر سطح برگ كاملا معني دار بود . ماده خشك بخش هوايي يونجه در كليه نمونه برداريها تحت تاثير رقم بوده اما اثر پتانسيل آب در سه نمونه برداري آخر در توليد ماده خشك معني دار بود . ارتفاع بوته ها نيز تحت تاثير رقم وپتانسيل آب قرار گرفت. با كاهش پتانسيل آب محيط ، ارتفاع بوته ها كاهش يافت بطوري كه اين كاهش در پتانسيلهاي 3/.- ، 6/.- و9/.- مگا پاسكال نسبت به شاهد برابر 9/17 ، 8/36، 7/54 در صد بوده است. اثر رقم وپتانسيل بر تغييرات پتانسيل آب گياه كاملا معني دار بود .از مجموع نتايج بدست آمده مي توان نتيجه گرفت كه ارقام رنجر و رهناني در كليه صفات تحت بررسي در شرايط شور برتري خود را نسبت به ساير ارقام نشان داده و رقم مائوپا حساسيت نسبت به شوري را بروز داده ودر صفات تحت تحت بررسي نسبت به ساير ارقام از سطح پايين تري برخورداربوده است.