کاهش خسارت خشکسالی در گندم دیم

روش درجه بندی شوری و سدیمی بودن خاک ها: ابتدا شوری هر لایه اندازه گیری می شود و سپس به روش میانگین گیری تعدیل شده ECe طبقات 50_0/1000_50 و 150_100 سانتی متر محاسبه می گردد. با استفاده از (3_1) کلاس شوری نیمرخ خاک تعیین می گردد در این جدول اولین علامت مربوط به  قابلیت هدایت الکتریکی تعدیل شده 50 سانتی متری اول خاک است دومین علامت مربوط به ECe لایه 50 تا 100 سانتی متری و سومین علامت مربوط به ECe تعدیل شده لایه 150_100 سانتی متری است ستون چهارم مربوط به شوری کل نیمرخ می باشد که بر حسب S0 و S1 و S2 و S3 و S4 بیان می شود. 3_2_4_ تعریف گروهها و زیر گروههای طبقه بندی اراضی برای ابیاری (گروههای I تا  VI ) گروه I  قابل کشت: زمینهایی هستند که هیچ گونه محدودیتی برای کشت آبی ندارند. به عبارت دیگر  اراضی قابل ابیاری مرغوبی هستند که محدودیتهای مشهود از لحاظ خصوصیات خاک ، شوری خاک وئ یا زهکشی  ندارند. این اراضی مسطح یا تقریباً مسطح بوده و دارای خاک عمیق با بافت مناسب و قدرت نگهداری آب زیاد و ضوع زهکشی  خوب، بدون وجود شوری و خطر سیل گیری هستند. گروهII: قابل کشت: زمینهایی که محدودیتهای جزیی برای کشت آبی دارند و بطور کلی برای کشت آبی  مناسبند ولی محصول به دست آمده از این اراضی کمتر از کلاس  یک می باشد. این اراضی ممکن است کمی شور باشند و یا عمق خاک زیاد نباشد. گروهIII: قابل کشت: زمینهایی هستند که محدودیتهای  متوسطی  برای کشت آبی دارند اینت محدودیتها ممکن است شوری خاک ، کمی عمق خاک و سیل گیری باشد. میزان محصول در این اراضی کمتر از کلاس 2 است. گروهIV: با قابلیت کشت محدود: این اراضی محدودیتهای شدیدی برای کشت آبی دارند. این محدودیتها شامل خصوصیات خاک ، ناهمواری، زهکشی می باشد این اراضی معمولاً برای مرتع و چراگاه  مورد استفاده قرار می گیرند. گروهV:با قابلیت کشت نا مشخص: این اراضی دارای محدودیت شدیدی از لحاظ خصوصیات خاک ، شوری خاک و زهکشی برای هر نوع کشت آبی هستند، ولی این محدودیتها را می توان کاهش داد، به شرط آنکه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد. مناسب بودن این اراضی  در شرایط فعلی نا مشخص  است و نیاز به مطالعات بیشتری دارد. این اراضی برای مراتع و چراگاه به کار می رود. گروهVI: غیر قابل کشت: این اراضی دارای محدودیتهای شدیدی برای هر نوع کشت آبی هستند همانند اراضی کوهستانی با شیب تند، اراضی  خیلی شور، شنهای روان و غیره هر یک از کلاسهای فوق جز یک کلاس دارای  چهار زیر گروه می باشد. زیر گروهها را معمولاً با اضافه کردن  حرفی که بیان کننده محدودیت مورد نظر می باشد، مشخص می کنند. علایم زیر گروهها عبارتند از: S: محدودیتهای مربوط به خاک از جمله بافت،عمق،ضریب آبگذاری و نفوذ پذریر خاک ها. A: محدودیت شوری و سدیمی T: محدودیت پستی و بلندی و فرسایش W: محدودیت زهکشی از جمله سیل گیری، ماندابی شدن و غیره. بنابراین پس از تعیین گروه شوری خاک ، گروه طبقه بندی اراضی تعیین می گردد و در صورتی که شوری و سدیمی مهمترین عامل محدوده کننده باشد، با پسوند A مشخص می گردد.   جدول 3_1 راهنمای طبقه بندی کلاسهای مختلف شوری درجه بندی شوری خاک 150-100 100-50 50-0   150-100 100-50 50-0 (cm) (cm) (cm)   (cm) (cm) (cm) S1 S0 S0 S1 S0 S1 S0 S0 S1 S1 S0 S1 S1 S2 S0 S0 S1 S2 S0 S1 S2 S3 S0 S0 S2 S3 S0 S1 S3 S4 S0 S0 S3 S4 S0 S1 S1 S0 S1 S0 S1 S0 S1 S1 S1 S1 S1 S0 S1 S1 S1 S1 S1 S2 S1 S0 S1 S2 S1 S1 S3 S3 S1 S0 S2 S3 S1 S1 S3 S4 S1 S0 S3 S4 S1 S1 S1 S0 S2 S0 S1 S0 S2 S1 S2 S1 S2 S0 S2 S1 S2 S1 S2 S2 S2 S0 S2 S2 S2 S1 S2 S3 S2 S0 S2 S3 S2 S1 S3 S4 S2 S0 S3 S4 S2 S1 S2 S0 S3 S0 S2 S0 S3 S1 S2 S1 S3 S0 S2 S1 S3 S1 S3 S2 S3 S0 S2 S2 S3 S1 S3 S3 S3 S0 S3 S3 S3 S1 S3 S4 S3 S0 S3 S4 S3 S1 S2 S0 S4 S0 S3 S1 S4 S1 S2 S1 S4 S0 S3 S2 S4 S1 S3 S2 S4 S0 S4 S3 S4 S1 S3 S3 S4 S0 S4 S4 S4 S1 S3 S4 S4 S0           منبع: مرکز مقالات کشاورزی