سرزمين
اصلي: نواحي حاره آمريکا، برزيل
و کلمبيا.
ديفن باخياDIEFFENBACHIA براي اغلب
خانوادهها نامي آشناست. گياهي است هميشه سبز که سي گونه دارد.
ديفن
باخياي آمونا D_AMOENA
به نواحي
حاره آمريکا تعلق دارد. اين گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بيست سانتيمتر رشد
ميکند. برگهايش سبزند و لکههاي سفيد يا کرم دارند. طول برگهاي آمونا پنجاه تا
شصت سانتيمتر است.
گونه ديگري
به نام پيکتا D_PICTA که بومي برزيل
و کلمبياست، برگهايي به رنگ سبز همراه با لکههاي سفيد، کرم و يا نقرهاي دارد.
گونه پيکتا
چهل سانتيمتر رشد ميکند و طول برگهايش سي سانتيمتر است.
در بعضي از
واريتههاي پيکتا دمبرگها، شيريرنگند.
روش پرورش
ديفن باخيا
گرما:
به طور کلي
گياهي گرمادوست است و در زمستان مناسبترين درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتيگراد و
در تابستان بيشتر از بيست و چهار درجه سانتيگراد است.
موقعي که
هوا خيلي گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روي برگهايش پاشيده شود.
در هواي
گرم اگر غبارپاشي نشود، برگهايش قهوهاي گشته، خود را جمع نموده و ميريزند. در
اين صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بيشتري به آن بدهيد.
در مورد
اسپري کردن آب روي برگهايش به اين نکته توجه داشته باشيد که وقتي نور آفتاب روي
برگهايش قرار دارد، نبايد آنها را خيس کرد، زيرا در اين صورت دچار سوختگي برگ گشته
و روي پهنکبرگ لکههاي قهوهاي ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار
محيطي سايهروشن است. مناسبترين موقعيت، زماني فراهم ميآيد که در محلي پرنور و به
دور از تابش مستقيم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتي
که در محل کم نور و سايه براي مدت طولاني قرار گيرد، ساقهها و برگهايش استحکام خود را از دست داده و
رشد بيرويه ميکنند. در اين صورت گياه زشت و بدقواره ميشود و
ساقههايش خود را مياندازند. در محيط بسيار پرنور
که نور آفتاب براي اين گياه مزاحمت ايجاد ميکند،
برگها زيبايي و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتابسوختگي خواهند شد.
علامت
آفتابسوختگي، خشکي و قهوهاي شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبياري:
نيازش به
آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط يک بار به آن آب
بدهيد.
روش دقيقتر
براي پيدا کردن زمان آبياري ديفنباخيا آن است که اجازه بدهيد سطح خاک خشک شود. هر
وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهيد.
آب کم، موجب توقف رشد و ريزش برگها ميگردد. البته ريزش برگهاي ديفن باخيا ممکن
است علتهاي ديگري نيز داشته باشد.
ديفن باخيا
به آب زياد حساسيت دارد. اگر به طور بيرويه به آن آب بدهيد، خيلي زود دچار
پوسيدگي ساقه ميگردد.
يک قارچ
بيماريزا به نام «بوتريتيس» در مواقعي که رطوبت هوا زياد بوده و گياه در سرما قرار داشته باشد، يا آب زيادي به آن
داده باشيد، آبکي و لهيده شدن و پوسيدگي برگ و ساقه را به وجود ميآورد. ضمنا برگهاي پاييني زرد
ميشوند. بنابراين بهتر است جنس خاک و محلي را که گياه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت
بشناسيد و با دقت و رعايت برنامه زمانبندي شده، به آن آب بدهيد.
خاک:
مناسبترين
خاک براي ديفن باخيا مخلوطي است از سه قسمت خاک جنگلي، خاک برگ، و يک قسمت خاک معمولي باغچه.
کودپاشي:
از اوايل
بهار تا اواسط پاييز هر هفته يک بار به غلظت 3 گرم در ليتر کود تقويتي را در آب حل نموده و به گياه بدهيد.
تکثير:
الف ـ در
بهار قلمههايي به طول ده سانتيمتر از ساقه برداشته و به صورت عمودي در ماسه قرار دهيد.
(شکل 1)
(شکل 1)
ب ـ در
بهار قلمههايي به طول پنج سانتيمتر از ساقههاي ضخيم که داراي چند جوانه هستند، برداشت
کرده و به صورت افقي در ماسه قرار دهيد. (شکل 2)
(شکل 2)
ج ـ
پاجوشهايي که کنار پايه اصلي سبز ميشوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان ديگري منتقل
کنيد. (شکل 3)
(شکل 3)
نکات مهم
در نگهداري
ديفن باخيا
ريزش
برگهاي ديفن باخيا مهمترين مشکل نگهداري اين گياه است. البته در ديفن باخياهاي مسن، ريزش برگهاي
پاييني تا حدودي امري طبيعي است.
با رعايت
نکاتي که گفتيم، ميتوان از ريزش برگها جلوگيري کرد. اگر ريزش برگها تا حدي بود که
گياه زشت و بد منظره شد، با روش قلمه به ازدياد آن
بپردازيد.
توقف رشد
ديفن باخيا هم موضوع مهمي است. با تغذيه بموقع و زير و رو کردن خاکهاي سطحي و
ايجاد تهويه کافي در خاک، براي رشد بيشتر تحريک ميشود.
توضيح:
بعد از
برداشتن قلمه آن را يک روز در سايه نگهداري کنيد، تا شيرآبه داخل ساقه خشک شود.
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )