گامبرو
بیماری عفونی
بورس یکی از بیماری های ویروسی مهم میباشد . شکل حاد بیماری با وقوع ناگهانی ،
دوره کوتاه و تخریب گسترده لنفوسیت ها به خصوص در بورس فابریسین و همچنین در سایر
بافت های لنفوئیدی مشخص میگردد . اشکال خفیف تر بیماری و عفونت های تحت بالینی نیز
وجود دارد ولی تمام اثرات نامطلوب خود را در سیستم ایمنی جوجه های جوان باقی میگذارد . ماکیان و بوقلمو و
اردک میزبان های عفونی نوع بیماری زای گامبرو هستند . نشانه های بالینی و مرگ و میر
عموما در ماکیان 3-6 هفته ، شدت بیشتری دارد . بیماری در پرنده هایی که دارای بورس فعال هستند بروز میکند . جوجه های حساس جوانتر در 3 هفته بیماری بالینی را
نشان نمیدهند اما دارای عفونت تحت بالینی هستند . جوجه های جوان حاصل از مادران ایمن نسبت به بیماری
تا زمان که سطح آنتی بادی بالا باشد ایمن هستند . برخی نژاد ها مانند لگهورن نسبت
به بقیه نژاد ها حساسترند . در پرندگان مسن تر که بورس آنها
کوچک شده نسبت به بیماری مقاومترند . گامبرو گستردگی جهانی دارد و در محیط مرداری
بسیار مقاوم است . ویروس در مقابل بسیاری از عوامل محیطی مقاومت زیادی دارد ویروس
60 درجه سانتیگراد را به مدت 30 دقیقه تمل میکند . ph برابر 2 و همچنین اتر و کلرفرم اثری بر آن ندارد .
فرمالدئید ، ترکیبات یده و ترکیبات کلری روی ویروس موثر است . انتقال بیماری به
صورت افقی است ویروس از طریق دهان به جوجه منتقل میشود . که ممکن
توسط مدفوع آلوده و وسایل آلوده نیز میباشد . بدلیل اینکه عامل بیماری در محیط
مقاومت زیاد داد ، چنانچه عمل ضدعفونی خوبی انجام بگیرد گله های بعدی را در یک مرغداری آلوده میکند . ویروس بیماری بورس عفونی
10-14 روز پس از آلودگی از مدفوع دفع میشود . در سالنی که درگیر بیماری بوده عامل بیماری تا 122 روز
قدرت عفونت زایی را حفظ کرده و تا 52 روز در آب و غذا و مدفوع جمع آوری شده از پن ها جدا شوند.
ویروس گامبرو تا 8 هفته طبق آزمایش در سوسک ها داخل بستر باقی و ناقل میشود .
میزان واگیری بسیار بالا است که معمولا به 100 درصد هم مرسد . تلفات ممکن است
ناچیز باشد اما میتواند به 20-30 درصد هم برسد . تلفات از روز سوم آغاز شده و
میزان تلفات در دوره 5-7 روزه افزایش و سپس کاهش مییابد .
پیشگیری و کنترل
به دلیل انتقال
سریع با وسایل و غیره و پایداری گامبرو حتما باید ضد عفونی از یک دوره به دوره بعد به صورت دقیق
انجام شود . استفاده از واکسن و آنتی بادی ها پرنده را مقابل بیماری محافظت میکند که این ایمنی
یا از طریق ایمنی مادری و یا فعال بوجود میآید . ایمنی مادری تا 3 هفته جوجه ها را محافظت میکند اما ایمنی بوسیله واکسن
های کشته ایمنی را تا 4-5 هفته افزایش میدهد واکسن های زنده نز وجود دارد که در
موارد حاد تر استفاده که تشخیص زمان صحیح واکسن آن بسیار مهم است . در درمان آن
مراقب خوب و گرمای کافی از شدت بیماری میکاهد .
منبع:
مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )