کاهش خسارت خشکسالی در گندم دیم

هیدروپونیک آبکشت يا هیدروپونیک روش نويني براي پرورش گياهان است که در آن خاک زراعي بکار نمي رود. پايه و اساس اين تکنيک عبارت است از تغذيه گياه در محلولي که کليه عناصر غذايي لازم و اساسي گياه در آن وجود دارد. ريشه گياه ممکن است يا مستقيما در محلول غذايي  يا در بستري از مواد خنثي که آغشته به محلول غذايي است قرار گيرد. فن کشت بدون خاک عناوين مختلفي دارد، آبکشت يا هايدروپونيک، هوا کشت معلق، کشت در مايع يا هايدروکالچر، آبکشت به معناي عام خود شامل همه روشهايي است که در آنها از خاک استفاده نمي شود و آب در يک زمان هم منبع مواد غذايي و هم وسيله انتقال آن به گياه بشمار مي رود و باين ترتيب همه عناوين فوق را در بر مي گيرد. لفظ هايدروپونيک در اصل از کلمه يوناني (پونس) به معناي (کار) مشتق شده است و به معناي چيزي است که با آب کار مي کند و در فارسي اصطلاحات آبکشت خوانده مي شود. ولي در عمل، آبکشت اختصاصا به يکي از روشهاي کشت بدون خاک گفته مي شود که در آن گياهان در بستري از مواد خنثي که آغشته به محلول غذايي است پرورش مي يابند در حاليکه بستر به زمين متکي است.هدفها و امکانات گوناگون کاربرد آبکشت (مزايا):1- توليد ميوه و سبزي تازه در زمينهاي خشک، سنگي، باتلاقي و زمينهايي که به هر دليل غير قابل کشت هستند.2- بهره برداري از اماکن متروکه مثل انبار، گاراژ و غيره3- کشت گياهان علوفه اي بطور متوالي براي واحدهاي کوچک دامداري 4- صرفه جويي قابل ملاحضه در مصرف آب در مناطق که آب کمياب است.5- بازده بيشتر در توليد سبزيجات و گلهاي خارج از فصل در گلخانه6- سهولت پيش بيني ميزان عملکرد7- کيفيت بهتر محصولات8- کاهش ميزان ابتلا به بيماريهاي ارگانيک و انگلي گياهان9- کاهش هزينه نيروي انساني به علت حذف عملياتي که به خاک مربوط ي شود.10- امکان کشت مداوم يک گياه معين در يک زمين ثابت بدون اينکه احتياج به آيش باشد.11- سهولت کشت گياهان زينتي آپارتماني چه در منزل و چه در گلخانه به علت يکي شدن عمل آبياري و کود دهي و همچنين به علت کاهش فضاي لازم معايب آبکشت:1 – هزينه سرمايه گذاري در روش آبکشت بيشتر از کشت گلخانه اي معمولي است. اين هزينه اضافي به احداث حوضچه ها، کانالها و استفاده از پمپ مربوط مي شود. 2- هزينه برقي که مصرف به کار انداختن تاسيسات مي شود بيشتر است. 3- ضرورت کمک گرفتن از تکنسينهاي که قادر به تهيه محلول غذايي، تجزيه و ترکيب و بازسازي آن باشد و يا به جاي آن هزينه تجزيه و ترکيب مواد در آزمايشگاه، که در اين صورت وجود آزمايشگاه در جوار تاسيسات آبکشت ضروري است چه اگر محلول مرتبا بايد کنترل شود.احتياجات غذايي گياه:دانشمندان توانسته اند با سوزاندن گياه و توزين خاکستر آنها و به ياري تجربيات زراعي ميزان متوسط احتياجات گياهان را به عناصر معدني تعيين کنند. اهميت اين امر وقتي معلوم مي شود که بخواهيم عناصر غذايي را به مقدار و درصد معين در اختيار گياه بگذاريم بخصوص در آبکشت که اشتباه را هر چند کوچک نمي توان جبران کرد، زيرا خاک وجود ندارد تا اثر آن را تعديل کند. گياهاني که داراي محلول مشابهند احتياجات غذايي مشابهي نيز دارند. مثلا گياهان جاليزي به پتاس زيادتري نياز دارند. گياهان سبز اعم از زينتي و سبزيجات احتياج به ازت بيشتري دارند و گياهان دانه دار فسفر زيادتري در ترکيب خود دارند و همچنين گياهان ليفي به کمک فسفر تنومندتر مي شوند. خاکستر گياهان هميشه حاوي درصد زيادي از عناصر يا عناصر اوليه، پتاسيم، کلسيم، منيزي، فسفر ، گوگرد و آهن است که جزيي از ترکيب ماده آلي به شمار مي روند . بعضي از عناصر مثل فسفر و گوگرد جزيي از ساختمان سلول هستند. منيزيم در ساختمان سبزينه موجود است. بر ، مس، منگنز و روي به مقدار بسيار کم در گياه موجوند و عناصر کمياب يا ميکروالمنت نام دارند. در يک محلول مناسب غذايي بايد نسبت به عناصر مختلف با در نظر گرفتن احتياجات هر گياه و مراحل مختلف زندگي آنان تعيين مي شود. که در اين محاسبات بايد شرايط محيطي را نيز به حساب آورد و چون تاثير فزاينده يا کاهنده اي بر احتياجات دارند.