کاربرد تکنيک های هسته ای در علوم آب و خاک
با گسترش فناوري هسته اي کاربرد ردياب هاي ايزوتوپي از جايگاه ويژهاي در علوم آب و خاک برخوردار گرديد. بايد توجه نمود که خواص فيزيکي هسته عناصر راديواکتيو تعيين کننده ارزش آنها به عنوان ردياب مي باشد.
استفاده از ردياب هاي شيميايي و ايزوتوپي در چهار دهه اخير به منظور منشاء يابي رسوبات، آب هاي زيرزميني، زير قشري، آبهاي سطحي، آلودگيها و نيز ساير تحقيقات مديريتي در حوضههاي آبخيز متداول گشته است. در اين طرحها از مواد شيميايي و ايزوتوپي متعددي استفاده ميشود، ولي براي رديابي آبها عمدتاً از ايزوتوپهاي مولكول آب استفاده ميشود. در سالهاي اخير از روشهاي رديابي براي مشخص كردن پارامترهاي فصلي و گذشته بيلان آب حوضه در مناطق اقليمي خشك و معتدل استفاده شده است
براي بررسي مسير حرکت آب در محيطهاي متخلخل، ارزيابي سرعت جريان آب زيرزميني، تخمين ضريب نفوذپذيري لايههاي آبدار، تعيين سن، منشاء و محل تغذيه آبهاي زيرزميني، ارتباط لايههاي آبدار با يکديگر، ميزان اختلاط تودههاي مختلف آب زيرزميني، مطالعه حرکت آلوده کنندهها، تعبين آلوده کننده مورد استفاده قرار گرفتهاند.
روش استفاده از ايزوتوپ در تعيين ميزان فرسايش خاک گوياي اين واقعيت است که استفاده از تکنيک ايزوتوپي به سهولت و دقت قابل قبولي ميتواند ميزان فرسايش سطحي خاک را در يک شيب محاسبه نمايد. مطالعات انجام گرفته نشان داده است که سرعت و نحوه اندازهگيري فرسايش با استفاده از اين روش بسيار سريع و آسان ميباشد.
روش استفاده از اندازهگيريهاي سزيم137 در برآورد فرسايش سطحي خاک روشي کمي و دقيق است که صرفنظر از ديدگاههاي کيفي و تجربي از طريق اندازهگيري سزيم137 در نمونههاي خاک امکان برآورد شدت فرسايش خاک را در دورههاي چندين ساله ميسر ميسازد.
منبع: مرکز مقالات کشاورزی AKE( بزرگترین وبلاگ کشاورزی ایران )