ژنوم ميوه پاپايا از اسرار تكامل پرده برمي دارد
محققان در مطالعه‌اي كه مي‌تواند به روشن شدن چگونگي تكامل گياهان گلدار كمك كند گزارش دادند ميوه پاياپا يا خربزه درختي به علت داشتن نسخه‌هاي اضافي ژن‌ها شيرين و مغذي شده است. اين محققان توالي كامل ژن‌هاي پاپاياي موسوم به سان آپ SunUpرا كه با مهندسي ژنتيكي نسبت به ويروس‌ها مقاوم شده است، منتشر كردند. آنان در مجله نيچر نوشتند اين گياه در مقايسه با علف ارابدوپسيس Arabdopsisكه مورد مطالعه كاملتري قرار گرفته، ژن‌هاي كمتري دارد با اينحال توالي دي ان آي آن طولاني تر است. اين پژوهشگران معتقدند ژنهايي را كه مسوول كمك كردن به تكامل گياهان درخت مانند هستند و نيز ژنهايي را كه باعث عطر و طعم بسيار دلپذير ميوه هاي آنها شده است، مشخص كرده‌اند و مي‌گويند كه همين عطر و طعم باعث شده است كه حيوانات و انسانها به اين ميوه‌ها جلب شوند و در نتيجه دانه‌هاي آنها را در نقاط مختلف بپراكنند. پاپايا ژن‌هاي اضافي دارد كه به نظر مي‌رسد وظيفه آنها كدگذاري رايحه خوش و ذخيره كردن نشاسته در ميوه باشد. مقصود العالم از دانشگاه هاوايي و همكارانش در اين مقاله نوشتند مي توان انتظار داشت كه در ژنوم ديگر درختاني كه ميوه‌هاي معطر دارند و نيز گياهاني كه برگها، گلها و يا ديگر قسمتهاي آنها رايحه‌اي بسيار خوشايند دارند وضعيت مشابهي ديده شود. به گفته آنان پاپايا براي تحقيق در مورد ژنوم درختان گرمسيري و ساختار ژنتيكي درختان ميوه دار يك نمونه بسيار خوب و نويدبخشي است. در اين مقاله آمده است كه با تكيه بر اين يافته‌ها مي‌توان گفت مشخص كردن توالي ژنوم پاپاياي سان آپ اين ميوه را به ميوه تراريخته‌اي حاوي بهترين ويژگي‌ها تبديل مي‌كند. با توجه به ميزان توصيه شده مصرف روزانه ويتامين آ، ويتامين ث، پتاسيم، نياسين، تيامين، آهن و كليسم و الياف در آمريكا پاپايا در ميان ۳۸ميوه معمولي به عنوان برترين ميوه برگزيده شده است. متخصصان تغذيه مصرف پاپايا يا خربزه درختي براي پيشگيري از كمبود ويتامين آ كه يكي از عوامل نابينايي كودكان در كشورهاي در حال توسعه منطقه استوايي و زير استوايي است، توصيه مي‌كنند.
سر در اين حشرات به شكل بسيار متفاوت ديده مي‌شود. قطعه‌ي زير پيشاني كه (Epistom) يا (Clypeus) ناميده مي‌شود در گونه‌هاي مختلف، به درجات متفاوت رشد كرده است، گاهي رشد بيش از اندازه آن سبب مي‌شود كه روي قطعات دهاني را از بالا بپوشاند، اين موضوع ادر تشخيص گونه‌ها حائز اهميت مي‌باشد.
سر گاهي زير پيش قفس سينه كه رشد زيادي كرده و مانند كاپوشن (Capuchon) روي آن را مي‌پوشاند مخفي شده است. در بعضي از سخت بالپوشان در حدفاصل سر و قفس سينه، گردن ديده مي‌شود. سر در بعضي از حشرات به يك خرطوم تبديل شده است كه در اين صورت قطعات دهاني در انتهاي آن قرار مي‌گيرند، در اين حشرات كه به نام (سرخرطومي‌ها) مشهورند سر حاصل شاخك‌هاي مشخصي است كه به يك ماسوي (Massue) ۳ يا ۴ بندي ختم شده اند.
شكل شاخك در سخت بالپوشان بسيار متغير است و ممكن است از تيپ نخي، شانه‌اي، ورقي، مستقيم و يا زانويي و غيره باشد. چشم‌ها عموما در طرفين سر قرار مي‌گيرند و به شكل گرد، بيضي و با كناره‌هاي فرو رفته يا صاف ديده مي‌شوند. گاهي پوست يا كوتيكول در درون چشم‌ها پيشروي كرده و سطح آنها را به دو بخش جداگانه تقسيم مي‌كند. اين موضوع نيز در رده‌بندي گونه‌ها مي‌تواند مفيد واقع شود.
قطعات دهاني از تيپ سانيده است كه از يك لب بالا (Labrum)، يك جفت آرواره‌ي بالا(Mandibule ) مجهز به دندانه‌هاي تيز، يك جفت آرواره‌هاي پايين (Maxille) و بالاخره يك لب پايين (Labium) تشكيل شده است.
قفس سينه مانند ديگر حشرات از سه حلقه به وجود آمده است، ولي اگر حشره را از بالا نگاه كنيم تنها پيش‌گرده (Pronotum) يا (Corsolet) و يك قطعه‌ي بسيار كوچكي از ميان قفس سينه (Mesothorax) به نام سپرچه (Ecusson) ديده مي‌شود. سپرچه به شكل مختلف و در ميان دو بالپوش در محل قاعده، قرار مي‌گيرد.
برعكس اگر حشره را از ناحيه‌ي شكم نگاه كنيم هر سه حلقه ي قفس سينه به وضوح ديده مي‌شود كه هريك حامل يك جفت پا هستند.
حلقه‌هاي قفس سينه در ناحيه شكمي، به ترتيب داراي پيش سينه (Prosternum) ميان سينه (Mesosternum) و پس سينه (Metasternum) است. در حد فاصل هر يك از نيم حلقه‌هاي پشتي و شكمي‌قفس سينه، دو صفحه، يكي جلو به نام اپيسترن (Episterne) وديگري عقب و كوچك به نام اپي مر (Epimere) وجود دارد. مجموع اين دو صفحه را قطعات پهلويي (Pleura) مي‌نامند. بين سينه (Sternum) و قطعات پهلويي، پاها به بدن متصل مي‌شوند.
در قاعده‌ي هريك از پاها، حفره‌اي به نام (Cotyloide) وجود دارد كه اولين بند پا به نام پيش ران (Coxa) در درون آن جاي مي‌گيرد. تغييرات شكل اين حفره، به ويژه در پاهاي جلو از لحاظ تعيين و تشخيص گونه‌ها بسيار مهم است