تاريخچه هواشناسي كشاورزي:
مروري به مصوبه هاي FAO ( سازمان جهاني خواروبار وكشاورزي ) در نوزدهمين اجلاس آن در رم وتوجه به مصوبات اجلاسيه 1970 WMO ( سازمان جهاني هواشناسي ) مشخص مي نمايد كه كشور ايران بعنوان يكي از اعضاي هر دو سازمان جهاني متعهد گرديده است كه در جهت ايجاد بخش هواشناسي كشاورزي و سازماندهي فعاليتهاي آن اقدام نمايد . پس از ايجاد اين تعهد بين المللي است كه ايران بر اساس نيازمنديهاي ملي و پيروي از مصوبه ها ودستورالعملهاي جهاني ، در دهه پنجاه يعني سال 1354 به ايجاد واحد هواشناسي كشاورزي در سازمان هواشناسي كشور مبادرت نموده و براي نخستين بار در تاريخ تشكل سازماني خود اقدام به برگزاري دوره هاي آموزشي هواشناسي كشاورزي مي نمايد و بموازات آن تمامي مناطق كشور را بمنظور شناسائي قطبهاي كشاورزي جهت احداث شبكه ايستگاههاي هواشناسي كشاورزي مورد مطالعه كارشناسي قرار ميدهد و به دنبال آن برنامه آموزش نيروي انساني اين واحد تدارك شده و برنامه هاي زمان بندي شده آموزش پرسنل كارشناس و كمك كارشناس به تعداد نياز 18 ايستگاه هواشناسي كشاورزي و بخش ستادي آن در سازمان ، تحت نظر اساتيد خارجي و ايراني ( عنوان طرح كوانتا ) عملي مي گردد . عليرغم عملي شدن آموزش نيروي انساني واحد هواشناسي كشاورزي ، برنامه هاي پيش بيني شده جهت تامين و تجهيز ايستگاهها و ايجاد مناطق مسكوني به دليل عدم اجراي صحيح برنامه ، بموقع انجام نمي گيرد و طرح مذكور در نيمه راه خود با مشكلات و بن بست هاي اداري و اجرائي مواجه مي گردد و حدود 60% از پرسنل 18 ايستگاه كه برابر 18 كارشناس و 36 نفر كمك كارشناس بوده اند به يكباره به جاي ايستگاهها به سوي اداره مركزي گسيل مي شوند .
مسئولين و اولياي امورسازمان هواشناسي و هسته مركزي باني طرح كوانتا ، پي گيري مسائل را به كندي دنبال نموده و از اعمال مديريت بر اجراي برنامه و سازماندهي نيروهاي آموزش ديده عاجز مي مانند . در اين راستا ادامه فعاليت مهندسين مشاور كوانتا و شركت مهندسين مشاور رم كنسولت در روماني نيز معوق مانده و پس از چندي نيز متوقف مي گردد و در اين ارتباط آموزش عملي پرسنل آموزش ديده هواشناسي كشاورزي در ايستگاهها ، مطلقا“ صورت نمي پذيرد و فعاليت تعريف شده آموزش عملي در امتداد آموزشهاي تئوري انجام نمي گيرد . در اين هنگام مديريت شبكه كه تنها عهده دار مسئوليت اداره ايستگاههاي اقليم شناسي وباران سنجي بوده است ، از سازماندهي 18 ايستگاه تحقيقات هواشناسي كشاورزي كه تنها نقشه هاي ساختماني ونيروهاي آموزش يافته آن را در اختيار داشته است باز ميماند . و از ارائه برنامه اي در سطح مناسب كارشناسي در ايستگاهها ناتوان مي شود .به اين سبب نابسامانيهاي بسيار و تصميم گيريهاي شتاب زده فراوان براي رفع عاجل دشواري ها پديد مي آيد . و نيروهاي كارشناسي وكمك كارشناسي بسياري ناگزير از اعزام به ايستگاههاي سينوپتيك مي شوند كه هيچگونه زمينه مناسب كاري در آنها مهيا نشده بود و كارشناسان هواشناسي كشاورزي ناچار به ديده بانيهاي بسيار معمولي مي گردند كه اساسا“ براي آن تربيت نشده بودند . در چنين شرايطي است كه با وجود فقدان مديريت و عدم پذيرش مسئوليت از ناحيه سازمان براي واحد هواشناسي كشاورزي وتوقف آموزشهاي عملي توسط مشاور در ايستگاهها كه در واقع كليه حركتهاي حقيقي و عملي كارشناسي در اين رشته محسوب مي شود و پراكنده شدن اولياي اجرائي اين طرح و عزيمت كارشناسان خارجي و از دست رفتن اختيار امور از تمام جوانب ، حركتهاي اوليه توسط خود كارشناسان و بصورت غير سازماندهي شده ، بلكه ابتكاري و خودجوش از شهرستانها آغاز مي گردد و به همت كارشناسان هواشناسي كشاورزي ، ايستگاههاي اوليه نظير اكباتان صرفا؛ بر حسب علائق كارشناسي وتعهدات فردي و وجداني ساخته مي شود و ابزار وادواتي تهيه و فعاليتهاي تحقيقاتي آغاز مي گردد . و بدين سان ايستگاههاي تحقيقات هواشناسي كشاورزي اوليه تاسيس گرديده و پا مي گيرند . و در اين راه انرژي وتوان بسياري از پرسنل اين واحد صرف توجيه و ايجاد انگيزه در مسئولين و مديران ناآشنا به اين واحد گرديد .
از سال 1362 وورود رياست جديد سازمان ، نقطه عطفي در حيات اجتماعي واحد هواشناسي كشاورزي محسوب مي گردد و پس از آن است كه شرايط نابسامان اين واحد بر اثر درك و دريافت صحيح ايشان وحمايت اميدوار كننده ايشان از حركتهاي علمي و فني آن ، خون تازه اي را در شريان هاي اين بخش به جريان مي اندازد . افرادي از اين بخش جهت دوره هاي كوتاه مدت و ميان مدت آموزشي به كشورهاي ديگر اعزام مي شوند و نمايندگاني از آنها در كنفرانس ها و مجامع بين المللي حضور مي يابند وگروهها وكميته هاي كار بوجود مي آيد و برنامه فعاليتهاي ايستگاهها تحت سازمان دهي نسبتا“ منظمي از سوي بخش مركزي آن هدايت مي گردد وواحد هواشناسي كشاورزي سازمان هويت مي يابد . ايستگاههاي تحقيقات هواشناسي كشاورزي هر چند كند ، يكي پس از ديگري احداث مي گردند .
در تيرماه 1367 سمينار “ نقش هواشناسي در افزايش توليدات كشاورزي “ در دانشگاه ساري برگزار مي گردد و بيش از 20 مقاله از سوي كارشناسان هواشناسي كشاورزي وكارشناسان ساير رشته هاي سازمان واساتيد دانشگاه مشهد در اين سمينار ارائه مي گردد كه از لحاظ محتوا و تنوع وتعدد در نوع خودكم نظير بوده و پس از آن از پروژه مشترك هواشناسي كشاورزي وجهادسازندگي در ارتباط با مطالعه و تحقيق پيرامون تاثير متغيرهاي جوي بر ارقام مختلف گندم در بجنورد بازديد به عمل مي آيد واين اوج فعاليتهاي واحد هواشناسي كشاورزي سازمان تا آن مقطع زماني است .
در سال 1370 موافقت نامه اي مابين وزارت كشاورزي ( جهاد كشاورزي فعلي ) و سازمان هواشناسي منعقد مي گردد كه بر اساس آن علاوه بر 18 ايستگاه طرح اوليه كوانتا ، 13 ايستگاه هواشناسي كشاورزي در نقاط مختلف كشور ايجاد شود ، بدين ترتيب تعداد ايستگاههاي هواشناسي كشاورزي تا پايان برنامه توسعه پنج ساله سوم كشور به 31 ايستگاه خواهد رسيد . در شهريور ماه 1380 اولين كارگاه آموزشي هواشناسي كشاورزي در شهر همدان تشكيل گرديد وطي آن مقالات متعددي در باب هواشناسي كشاورزي و ديگر مسائل مرتبط به صورت كاربردي ارائه گرديد . در حال حاضر ( سال 1381 ) 28 ايستگاه فعال هواشناسي كشاورزي در ايران مشغول به كار و برخي از آنها بر روي محصولات جديد بررسي و مطالعه مي كنند به عنوان مثال ايستگاه شهركرد بر روي كلزا و ايستگاه گناباد بر روي زعفران .
منبع مقالات کشاورزی ، مقالات باغبانی ، مقالات گیاهان داروئی مقالات زراعت مقالات ماشین های کشاورزی مقالات بیماریهای گیاهی مقالات حشره شناسی مقالات دامپروری و جدیدترین تحقیق های کشاورزی عکس های کشاورزی و... www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com